Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Το Σύστημα του Δόκτωρα Πίσσα και του Καθηγητή Φτερά

'Θέλεις να κάνουμε ψυχανάλυση;'
'οκ. Αλλά δε νομίζω ότι έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα'
'Ό,τι θα έλεγε κάθε ψυχολόγος είναι ότι δε χρειάζεται να έχεις ανάγκη για να κάνεις ψυχανάληση'
'Κ τότε γιατί να κάνω;'
'Γιατί κανείς δεν είναι απόλυτα ισορροπημένος'
'Κ πού το κακό μ'αυτό;'
Μα ναι, όλοι, λίγο πολύ, είναι τρελοί! Αλλά όχι... Πώς προσδιορίζεις την τρέλα; Σ'έναν κόσμο τρελών, ο λογικός είναι τρελός. Άρα, αν όλοι είναι τόσο ή τόοοσο τραλαλά, κι εσύ μαζί, τότε... Απλά το προσδιορίζεις σαν μια νορμάλ κατάσταση. Αφού το κάνει ο κόσμος στο σύνολό του, τότε είναι κάτι φυσιολογικό, όχι κάτι τρελό. 
>.< μπερδέυτηκα
Το θέμα είναι -όπως όλοι γνωρίζουν- ότι παρόλο που κανείς δεν είναι απόλυτα λογικός, προσπαθούν σε μεγάλο βαθμό να μην φανερώνουν ορισμένες πτυχές τους, που δεν εγκρίνονται από τους καλούς τρόπους. Μάλιστα, σε τέτοιο σημείο το κάνουν αυτό, σε τέτοιο σημείο κρύβουν τον εαυτό τους, που φαίρονται σαν να μην είναι κι αυτοί κουνημένοι, σαν να μην έχει τέτοια 'ψεγάδια' ο χαρακτήρας τους.

Αφού ήξερα όταν ήμουν μικρή ότι και η Τίνα, και οι αδερφές της είχαν φανταστικούς φίλους. Τότε γιατί με κορόιδευαν όταν έπαιζα κι εγώ με τους δικούς μου και με λέγανε χαζό;; Και αρνούνταν ότι κι αυτές το κάνουν (αφού τις είχα ακούσει!!!).


Αγαπάω πάρα πολύ την 'τρέλα' μου. Όταν παίζω dota, φωνάζω (σαν νταλικέρης ή πολύ πολύ τσιριχτά). Όταν φοβάμαι το βράδυ, πηγαίνω για ύπνο με την αδερφή μου. Τρώω μόνο από ένα συγκεκριμένο σχέδιο πηρουνιών και δε μπορώ να πιω νερό από το ίδιο ποτήρι για δεύτερη φορά. Και όταν ήμουν μικρή μου άρεζε (ναι, μου άρεΖε) να λέω λέξεις που δεν υπάρχουν. Και μ'αρέσει να πίνω γάλα με 2 κουταλιές καφέ και 4 ζάχαρη. Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ. Μ'ΑΡΕΣΕΙ!!!
Εσύ δεν έχεις παραξενιές δηλαδή;
Ε εγώ νιώθω πολύ περίεργη για αυτά (και για όοοοολα τ'άλλα) γιατί με κάνουν πολύ ξεχωριστή. Και αν τύχει, δε ντρέπομαι ποτέ να τα παραδεχτώ.


Με φρικάρουν όσοι πάνε να το παίξουν 'νορμάλ τύποι' και 'μες στα πλαίσια' και 'φυσιολογικοί'. 
Αφού αυτά είναι τα πλαίσια ρε φρικιά!! Αυτό είναι φυσιολογικό! Κομπλεξάρες, θεέ μου....



'Τι λες, γαμώ τη τρέλα σου?;'
'Σε παρακαλώ, πρόσεχε πώς μιλάς!!'


Λέγε ό,τι θες Didi. Πάντα θα νυστάζω μετά το φαγητό, πάντα θα δαγκώνω το καλαμάκι μου όταν πίνω καφέ, πάντα θα κάνω περίεργες γκριμάτσες όταν καπνίζω και πάντα θα κλαίω σε ηλίθια σημεία στις ταινίες -ποπο, όπως τότε που όλοι νόμιζαν ότι είχε πεθάνει η Λάσι....-


'Είσαι και λίγο τρελός τελικά!'
'κάτι μας είπες....'

Δεν υπάρχουν σχόλια: