So Precious you are to me

(την ιδέα για το i-pod την πήρα από τον κ. Συλλέκτη Τρελλων Αναμνησεων :$)

Music Playlist at MixPod.com

Precious and fragile things
Need special handling
My God what have we done to you?

We always try to share
The tenderest of care
Now look what we have put you through

Things get damaged
Things get broken
I thought we'd manage
But words left unspoken
Left us so brittle
There was so little left to give

Angels with silver wings
Shouldn't know suffering
I wish I could take the pain for you

If God has a master plan
That only He understands
I hope it's your eyes He's seeing through

Things get damaged
Things get broken
I thought we'd manage
But words left unspoken
Left us so brittle
There was so little left to give

I pray you learn to trust
Have faith in both of us
And keep room in your hearts for two

Things get damaged
Things get broken
I thought we'd manage
But words left unspoken
Left us so brittle
There was so little left to give

ουστ

Δε μπορώ.
Φαίνεται ότι ο αριθμός των χρυσών αυγών μεγαλώνει στη περιοχή.
Όχι, δεν είναι ότι θα βγεις έξω και θα δεις σκόρπιους skinheads εδώ κι εκεί. Αν όντως κιόλας είναι όπως πιστεύω ότι είναι, ότι οι περισσότεροι δηλαδή απλά δηλώνουν αυγά. Ίσως επειδή τους άρεσε τ'όνομα, ίσως επειδή 'είναι ωραία ν'ανοίκεις κάπου', ίσως γιατί θα ήταν ένας τρόπος να ρίξουν τη γκόμενα, ίσως επειδή είναι απλά ηλίθιοι..
Είναι ότι ακούγεται όλο και περισσότερο. Ίσως δε θα'πρεπε να δίνω σημασία -για λόγους σαν τους παραπάνω- στα ρατσιστικά (και όχι μόνο τόσο άμεσα) συνθήματα που βλέπω σε όλο και περισσότερους τοίχους. Δε ξέρω.
Είναι αρρώστια. Αηδία. Μαλακία. Δε ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω :P
Είναι όμως και εκπληκτικό (δυσάρεστα) το γεγονός ότι αυτά τα άτομα μπορούν να κατασκευάσουν οτιδήποτε, να αρπαχτούν από οτιδήποτε (τις περισσότερες φορές άσχετο) και να το υποστηρίζουν με τόσο πάθος, προκείμενου να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Όπως και κάθε κοπάδι προβάτων, άλλωστε. Σαν να λένε, ας πούμε, "είμαι μαλάκας με περικεφαλαία για τους εξής α' και β' λόγους ".

Προσπαθώ να μη μπω στο τρυπάκι να σκεφτώ σαν κι αυτούς (αν και η σκέψη προϋποθέτει και μυαλό για να 'συμβεί', κάτι που προφανώς δεν έχουν) ποιός θα ήταν ο ακριβής αριθμός συγκρούσεων του κεφαλιού τους με το τοίχο, ή ποια θα ήταν τέλος πάντων η κατάλληλη τιμωρία για τον τρόπο που σκέφτονται, ή το κατάλληλο βασανιστήριο αν έχουν κάνει και πράξεις μερικές από τις σκέψεις τους. Μερικές φορές μάλιστα, τα καταφέρνω.

Τελικά, οι άνθρωποι, στο σύνολό τους, από τότε που ξεχώρισαν τον εαυτό τους από τα ζώα, έχουν κάνει τίποτα πραγματικά αξιέπαινο??