Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

σήμερα, Δευτέρα

Μισώ τις Δευτέρες. Όχι, όχι, και τις Κυριακές μισώ. Και τις Τρίτες, τις Τετάρτες και τις Πέμπτες. Αλλά τις Κυριακές και τις Δευτέρες περισσότερο... Ένιγουέι.

Και πάνω που ξεκίνησε καλά η μέρα...
Χθες χιόνιζε (ΓΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΕΙ!!!!!!!!!) και σήμερα όταν ξύπνησα το είχε στρώσει. Βρήκα τις κοπέλες στο δρόμο για το σχολείο, πήρα κουλουράκια.. στη τάξη χάζευα τις μεγάλες, σαν ποπ κορν νιφάδες -ώσπου σηκώθηκα για μετάφραση <(-_-' )> - και ένιωθα απλά όμορφα. Μετά...
Το χιόνι όχι μόνο σταμάτησε, αλλά άρχισε και να λιώνει.. Η 2Κ αρνείται πεισματικά να βάλει απωσμητικό (καταλαβαίνεις τι πάει να πει αυτό...) ... Μετά από ώρες κοπιαστικής δουλειάς στο θρανίο, ο μαθηματικός έχει τώρα την απαίτηση να τα σβήσω όλα. Όλα!
Γύρισα σπίτι.
Το sims2 complete collection τελείωσε μέτα από μερικές βδομάδες downloading (ε δε πετάει κιόλας το pc...) και τελικά... ήταν φθαρμένο το αρχείο. Οπότε... από εκεί που κατέβαζα ενα torrent 8g και είχα ξεχάσει ότι υπάρχει λόγω του ότι απλά δεν έλεγε να κατέβει, τώρα πρέπει να κατεβάσω ένα άλλο 9g γιατί έχει πιο πολλούς seeds... γκοντ νταμ ιτ!
Απίστευτη ξενέρα.
Κάνει και κρύο...
όχι, δε κάνει κρύο. Είμαι μέσα στο σπίτι, ντυμένη ζεστά, με αναμμένα καλοριφερ. Εγώ για κάποιο λόγο δε λέω να ζεσταθώ και τον έχω δαγκώσει άσχημα... :\
Πφφ. Η διάθεσή μου atm απέχει πολύ απ'αυτήν που είχα όταν ξύπνησα. Και μόλις συνειδητοποίησα ότι ακούω μαλακίες. Και ότι η τηλεόραση παίζει επίσης μαλακίες. Ε οχου....

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

blie blie

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα μ'έναν φίλο μου στο msn για την κλασική μελαγχολία που μας πιάνει πού και πού.. (όχι όλους >.>) για το 'νόημα στη ζωή μας'. Ναι, τι πιο κλασικό...
Ο φίλος μου κατέληξε στο ότι τελικά, δεν θα είναι ποτέ ευτυχισμένος γιατί με τίποτα δεν θα είναι ευχαριστημένος.
Και δε θα μπορούσε να έχει περισσότερο δίκιο.
Ό,τι κι αν έχουμε, πάντα θα υπάρχει το αίσθημα της έλλειψης. Ακόμα και αν φτάσεις στην ηλικία όπου ευελπιστούσες ότι θα έχεις εκπληρώσει όλους σου τους στόχους, ακόμα κι αν το έχεις πετύχει, και τότε κάτι θα λείπει.. Θα θέλεις κι άλλα. Τελικά, τι είναι αυτό που δημιουργεί αυτό το κενό; Και ας αφήσουμε τις διαχρονικές μαλακίες ότι νομίζεις ότι τα έχεις όλα αλλά δεν έχεις τα βασικά, νομίζεις ότι θες αυτό αλλά στη πραγματικότητα θες κάτι άλλο και γι' αυτό νιώθεις κενός... Όλοι, όλοι μα όλοι, όποιο δρόμο κι αν έχουν ακολουθήσει στη ζωή τους, είτε ήταν ο κραυγαλέα λάθος, είτε ο πιθανότερο σωστός, θα έχουν σκεφτεί, άθελά τους καμιά φορά '..και αν δεν έπρεπε να το κάνω αυτό; αν εγώ τώρα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο;...' και στην ουσία αυτή η σκέψη που σε κάνει και αναρωτιέσαι σε κάνει να νιώθεις έτσι. Ότι ίσως, αν είχες κάνει κάτι άλλο τώρα να ήταν αλλιώς, να μην είχες τα προβλήματα και τις σκοτούρες που έχεις. Φυσικά, πάντα αγνοώντας ότι τότε θα είχες άλλα, που θα σου φαίνονταν εξίσου σοβαρά και δύσκολα. Μπορεί και τα ίδια!
Στη τελική, εγώ ξέρω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Θέλω να έχω τη δουλειά μου, τα δυο μου αυτοκίνητα, το γαμηστερό μου σπίτι, το άλλο μου μισό που βγάζει τρελά λεφτά, τον Μιλτιάδη και τη Θέτιδα- τα δυο υπέροχα παιδιά μου-, ταξίδια, ψώνια και δυο τρία εξοχικά. Το πιο κοινό δηλαδή. Και ρηχό θα μπορούσες να το πεις, δε με νοιάζει. Όπως είπε και ο φίλος μου, αυτό που βλέπουμε στις διαφημίσεις και στις περισσότερες ταινίες. Το ιδανικό.. (και δεν είναι ιδανικό αν δεν έχεις μικροπροβλήματα, έτσι πιστεύω.)
Και τι θα τα κάνω όλα αυτά; Πέρα από την πιθανή ηθική ικανοποίηση που θα αντλήσω αν κάποια στιγμή κάνω μια επισκόπηση και πω 'α! πέτυχα όλα αυτά που ήθελα!' αφού από εκεί και μετά δε θα έχω κανένα στόχο; Αφού ό,τι κι αν πέτυχα, θα τελειώσει τόσο άδοξα όταν πεθάνω, που θα προκαλούσε σε κάποιον νευρικό γέλιο, όπως ένα κουφό ανέκδοτο.
Όχι ρε συ, αν μπορείς κάνε και αλλιώς! Δεν έχεις άλλη επιλογή. Κάτι πρέπει να κάνεις. Ακόμα και αν σπας το κεφάλι σου να καταλάβεις τι νόημα θα έχουν όλα αυτά αφού θα χαθούν τόσο απλά.. Είναι μονόδρομος, δεν έχεις επιλογές. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να θέτεις στόχους και να προσπαθείς να τους επιτύχεις, έτσι, για να ξεγελιέσε ότι έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, είτε να μένεις άπραγος, χύμα στο κύμα.
Μπορεί αυτό να είναι το κενό! Η κρυμμένη γνώση, σε μια μικρή γωνιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου ότι τίποτα από αυτά που κάνεις δεν έχει νόημα.
Είτε γίνεις οικογενειάρχης, είτε ακτιβιστής, είτε ιεραπόστολος, είτε κοάλα, πάντα θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθεις κενός και ποτέ, με τίποτα δε θα είσαι πλήρως ευχαριστημένος. Δεν υπάρχει ευδαιμονία.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

have mercy

Για κάθε ερώτηση που θα κάνω στον εαυτό μου, μαντεύω την απάντηση.....
'Μα γιατί, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν το "δελτίο ειδήσεων" του STAR??'
-'Γιατί είναι πιο "ευχάριστο" από τα υπόλοιπα. Τουλάχιστον, δεν έχει δύσκολες λέξεις και μπορούν να καταλάβουν για τι πράγμα μιλάνε οι [omg] "δημοσιογράφοι".'
'Ναι, αλλά... εντάξει τα cartoon (Θέμο, θα έπρεπε να τους έχεις κάνει μήνυση, λαμβάνοντας υπ'όψην τα περι πνευματικών δικαιωμάτων) αλλά δεν ασχολούνται με κανέναν πέρα της Τζούλιας, του Ψηνάκη και 5-6 άλλων... δε τους απασχολεί τι γίνεται στη χώρα; αυτά που τους αφορούν άμεσα, στην ουσία!'
-'Και βέβαια όχι. Δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε αστείο (την έννοια του αστείου θα την ορίσουμε άλλη φορά...) και είναι βαρετό'
Όποτε τυχαίνει να κάνω ζάπινγκ και πέφτω πάνω στο δελτίο ειδήσεων του συγκεκριμένου καναλιού (ALTER δε πιάνω :P) αλλάζω κανάλι μ'ένα αίσθημα ενόχλησης.. και φόβου, μη κάνουν το μυαλό μου (άλλο) ένα κομμάτι κιμά. Όπως όλων των ατόμων που γνωρίζω και το παρακολουθούν... (οι στατιστικές μιλάνε!) Θέλω να δείρω το διευθυντή του καναλιού, να τον μετατρέψω σε χαρακτήρα anime σε splatter σκηνή (εννοείται ότι αυτός ψοφάει με υπερκάφρικο τρόπο) που υποτιμά τόσο φανερά και ξεδιάντροπα τη νοημοσύνη μου.
Το πιο τρομακτικό απ'όλα όμως, είναι ότι... κανείς άλλος δε συμμερίζεται τα συναισθήματά μου. Για την ακρίβεια, θα έλεγαν το ακριβώς αντίθετο.
Μα δε σε τρομάζει η σκέψη ότι αυτά τα άτομα θα είναι μέλη της κοινωνίας αύριο? Άτομα χωρίς μυαλό, χωρίς κριτική ικανότητα. Άτομα ηλίθια... (οπότε, αν ξαναβάλει υποψηφιότητα η Σαρρή, έχει βγει πρωθυπουργός. Τι να λέμε....)